.JPG)
Wat ga jij doen in 2009? Zomaar een mailtje in mijn inbox. De afzender is bekend, een goede vriendin. Wat heeft ze nu weer bedacht? Nieuwsgierig open ik het mailtje.
'Doe ook mee aan 'Bergen verzetten voor een kind. Een hardlooptocht van 30 kilometer door de Zwitserse bergen met als doel geld bijeenzamelen voor diverse kinderprojecten.'
Mmmm, 30 kilometer is wel heel erg veel en ook nog door de bergen. Niet echt aantrekkelijk.
Dan lees ik dat vorig jaar zo'n 15 vrouwen 45.000 euro bij elkaar hebben gelopen met dezelfde afstand. Gewoon vrouwen zoals ik, druk met werk en gezin, te weinig sporten en te veel genietend van het goede leven.
In een vlaag van verstandsverbijstering druk ik op de knop 'Ik doe mee'. Ergens diep van binnen hoop ik dat die knop niet goed werkt en dat dit bericht in een diep zwart gat verdwijnt. Helaas, binnen een uur krijg ik een enthousiast mailtje terug hoe blij mijn vriendin is dat ik meeloop. Met de billen bloot dus en aan de bak.
Iets wat ik nog nooit heb gedaan maar eigenlijk altijd wel heb willen doen, een sportprestatie leveren van formaat. In gedachte zie ik mezelf al lopen, blauwe lucht, niet te warm, leuke collega-lopers, bergje op bergje af, in goede conditie, muziek op de oren en juichend over de finish waar mijn gezin me met trots opvangt.
Maar daar komen de beren. Zal ik in augustus 2009 strak en afgetraind zijn, iets wat me al in jaren niet is gelukt? Zal mijn knie het houden na die zware knieoperatie waar ik net van ben gerevalideerd? Ga ik het redden om 2 tot 3 keer in de week te trainen met jonge kinderen in huis en een man vaak van huis? Van de 30 seconden die ik vorig jaar kon rennen zit ik nu op 30 minuten. Maar of dat schema genoeg is om straks 30 kilometer te rennen?
Ik bedenk me dat ik alleen maar heel druk ben met mezelf en uit het oog verlies waar het werkelijk om gaat: kinderen met het bijeengelopen geld weer een toekomst geven. Wat loop ik nou te zeuren. Ik moet gewoon die berg op en af rennen.
Nou ja, mocht het rennend niet lukken, er is ook een wandelparcours!
T.