Ge-new-lookte vrouwelijke fine fleur...

Het moet me van het hart: Dat mensen toch soms eigenaardige wezens zijn. Dan zie je door de bomen het bos niet, dan weer willen ze alleen het bos en niet de bomen zien. Daar in Zuidhorn op het kortebaankampioenschap was weinig strijd, dus geen bos, maar wel prachtig drafwerk van het paard afzonderlijk.

Maar, ja, het moet nu eenmaal, helaas, knetteren; de vonken moeten er af vliegen. Dan pas - en niet door de zons op- of ondergang - wordt de massale interesse getrokken. Jammer, want als overal, was ook in Zuidhorn iets te vinden om te bewonderen. De heerlijke grasmat, nodend tot zacht rusten in de zon, welke eindelijk zijn optimisme-impuls aan de door regen en somber weer triestig geworden mensheid uitdeelde. Zuidhorn's paardenliefhebbers werden er compleet enthousiast door en de al dan niet ge-new-lookte vrouwelijke fine fleur straalde nog meer charme af dan anders.

Neen, 't was heus leuk daar in die weiden en ik maak me sterk, dat de organisatoren natuur-vitaminen bij hopen hebben ingeslikt om door te kunnen gaan.

K.