#Matthé

Adidas meisjes

Zaterdag 04 juni 2011

Ze fietsen lamlendig langzaam rondjes door de wijk. Meestal in groepjes van drie. Met hun nieuwe fietsen, voorzien van kruideniersbak en breed stuur slingeren ze vervaarlijk over de weg. Ze zijn goed te herkennen aan hun beugels en hun lange haar, de oren voorzien van grote ringen en de ogen donker opgemaakt. Maar de grootste gemene deler is het Adidasvest. Drie strepen op de mouw, een rits aan de voorzijde en een enorm Adidas logo op de rug.

In allerlei zoete en stoere kleuren fietsen de vestjes van de ene speeltuin naar de andere. Bij de diverse pleisterplaatsen in de wijk wordt nonchalant gecheckt wie er rondhangen en of het interessant is om te blijven. Zo niet dan is de gang naar de lokale Spar snel gemaakt en fietsen de vestjes tien minuten later, gewapend met chips en een fles fris hetzelfde rondje nog een keer. Zo nodig worden via Hyves en MSN de populaire meisjes opgetrommeld en verandert een speeltuin in een mum van tijd in een krioelende mierenhoop van vestjes.

Er wordt gegild, uitgedaagd en gehangen. Blikkerige muziek klinkt uit hun mobieltjes. Voorbij fietsende jongens zijn de klos, sluiten aan of nemen voortaan een omweg. Ouders met jonge kinderen ontvluchten haastig de speeltuin en nemen zich voor het met hun kinderen nooit zo ver te laten komen. En dan, als donderslag bij heldere hemel, is de speeltuin weer leeg en fiets de hele sliert verder de wijk in.

Al enkele weken doet dit ritueel zich nu voor. Sinds de Cito achter de rug is (februari, mind you), en de puberteit als een denderende locomotief op stoom komt zonder dat de rails al goed zijn aangelegd, is de kleine veilige wereld van de meisjes veranderd in één grote speeltuin met vervagende grenzen. Geen uitdaging meer op school, stiekem een beetje angst voor de middelbare en het besef dat die veilige basisschool nu toch echt bijna voorbij is. Van ellende klitten de vestjes angstvallig aan elkaar, of ze elkaar nou leuk vinden of niet. Dat ontaardt in roddel, achterklap en ruzies. Zij is met hem, hij niet met haar. Hij is lelijk en zij is te mooi en jij praat stom.

Op de schaarse momenten dat de Adidasmeisjes thuis zijn, wordt er achter de computer nog menig virtueel rondje verder gefietst. Het ruzie maken en bijleggen gaat gewoon verder in de online speeltuinen. Het vestje kan dan eindelijk even uit, niemand die het ziet.