Met uitgezette borst de tribune stofferen...

Het moet me van het hart: dat ik het uitdelen van de eerste klap door Cambuur - ze moge dan een overwinning op FC den Bosch betekenen en misschien meer dan een daalder waard zijn - toch niet van overtuigende aard heb gevonden.

Ik meen trouwens, dat ik daarin niet alleen sta, want het zorgen-gerimpelde gelaat van Sietse Westra - der It Heitelanders grote leider - leek een voor een iegelijk leesbare dramatische roman. Vooral toen het bij het aanbreken van de pauze, ingesteld hoewel het spel me helemaal niet als inspannend voorkwam, voor deze hoofdfiguur het dieptepunt van ellende weerspiegelde. Hoop op een betere toekomst leek uitgesloten doordat zij, die daarvoor moesten zorgen in dat soort voetbal-letargie schenen te verkeren, dewelke de Argentijnen ook suggereren als zij te velde trekken. Maar de Zuid-Amerikanen doen dat dan moedwillig en met intellect en tja, zelfs mijn door de vakantie opgemonterd gemoed heeft
in dat opzicht de vergelijking niet vermogen door te trekken. De zonnige 'gezichten van de GVAV'ers Tony van Leeuwen en Gerrit van Tilburg, die met uitgezette borst de tribune stoffeerden, kwam ook heus niet, vermeen ik te mogen aannemen, van hetgeen zij zagen, maar meer van datgene wat zij zelf in Rotterdam, via een overwinning op Xerxes, hebben bereikt. Gerrit voornoemd meende er zelfs een „mooi stukkie in de krant" mee te hebben verdiend en ik haast me natuurlijk aan die wens te voldoen. Hij is tenslotte meteen al noordelijke topscorer en graag neem ik aan, dat hij op die troon zal willen blijven zitten. Of hij daarin - zonder zelfzucht natuurlijk - zal slagen, wordt met belangstelling afgewacht door

K.