Speel geregeld op beide vleugels, en binnen ben je...

Het moet me van het hart: Dat Lazarus wel gelijk heeft gehad, toen hij beweerde: „door arbeidsverdeeling zegeviert de zaak". Hij heeft er ook nog wat anders aan toegevoegd, maar dat doet hier niet terzake. Het gaat mij er maar om aan te toonen, dat hij bepaaldelijk in zijn jaren GVAV reeds een tip heeft willen geven om wedstrijden te winnen. Zou hij in de taal van dezen tijd hebben gesproken, ongetwijfeld zoude zijn uitspraak hebben geluid:

 „zorg ervoor, jongens, dat je niet steeds op één vleugel speelt, maar geregeld op beide, en binnen ben je". De een of ander schynt dat GVAV in de ooren gefluisterd te hebben, want ik kan me anders niet verklaren, hoe plotseling in de tweede helft van GVAV—HSC de blauwe rechtsbuiten ook in het spel werd betrokken. Waardoor GVAV tenslotte heeft gewonnen. Nu hoop ik alleen maar, dat GVAV als dank niet al te veel aan Lazarus zal wijden... Tom Hazeveld is natuurlijk blij door die ingeving, want het had er veel van of Theognis zijn uitspraak: „een balling, die geen vrienden meer heeft" speciaal voor hem had gedaan.

Overigens, best was de wedstrijd niet en wij daar op de tribune hebben de kou meer gevoeld dan ons lief was. Gelukkig hebben de achter mij zittenden voor afleiding gezorgd. Ik stel me voor, dat het GVAV-supporters zyn geweest, die, naar de mate de bal dichter bij het HSC-doel kwam, sterke veren bleken te hebben in dat lichaamsdeel, dat de voortzetting van den rug wil zijn. Het spreekwoord; door lijden tot verblijden, moet bepaaldelijk ook voor hen zijn gemaakt, want ze hebben heel wat moeten lijden door het matige voetbal van GVAV, voor ze, door beter en vooral productief voetbal, tot verblijden kwamen. Evengoed een strop voor Tonny. Kent u Tonny, gentleman-Tonny, een der drie Sappemeerster musketiers? De man met den breeden glimlach, als steeds ook nu weer geëscorteerd door Klaas en Frans, met welke gemoedelijke aanduidingen we bedoelen Klaas Frey en Frans Roukes, twee van die echte HSC-moleculen... Laten zij bedenken, dat Gustave Droz reeds gezegd heeft: „men moet geweend hebben om gelukkig te kunnen zijn...". Tenslotte kan er maar één zijn prestige ophouden en Bismarck steekt hem een hart onder den riem. Hij zei: „prestige is iets vreeselijk lastigs, iets wat zwaar te dragen is en waar men gauw genoeg van krijgt". Welaan dan. Doe als scheidsrechter Schipper, die met Aristoteles heeft gedacht: de scheidsrechter houdt de billijkheid in het oog, al betwijfel ik of Aristoteles toen reeds heeft geweten, dat er nog eenmaal zulke bannelingen zouden komen als fluitisten bij voetbalwedstrüden nu eenmaal zijn.

K.