Hij die uit zijn verlies leert, wint veel...

Het moet me van het hart: Dat ik gisteravond iets goeds heb meegemaakt. Ik bedoel den testavond van de Scheidsrechters Vereeniging Groningen en O., welke opgetreden is als leerares van voetballers. Helaas heb ik aanvankelijk een illussie verloren, toen ik hoorde, dat enkele vereenigingen hadden afgezegd, omdat ik meende, dat sport moed en durf aankweekte, maar later, toen ik al die anderen zag, heeft het feit, dat het hier slechts de gewone uitzondering - zonder dewelke geen regel kan bestaan betreft - me een hart onder den riem gestoken.

En alles werd weer goed, toen ik het verloop van den avond meemaakte. Het mag dan waar zijn dat in de voetbalsport de scheidsrechter de vijand heet te zijn van den voetballer, maar dan is het wel gebleken, dat de Romeinsche dichter Ovidius groot gelijk heeft gehad, toen hij beweerde: „ook van zijn vijanden mag men leeren”. De voetballers hebben zich die uitspraak dan tot lijfspreuk gekozen en in café Dijkstra met kalme vastberadenheid de strikvragen van de heeren scheidsrechters afgewacht. Nu verstonden deze heeren ook de kunst om, zooals Horace Mann het eenmaal heeft gezegd, voor alles de leerlingen het verlangen bij te brengen om te weten, want ze hadden een keurige collectie prijzen, zelfs voor den grootsten Lucullus, bijeen gebracht. Het spreekt vanzelf, dat niet alle vragen over de spelregels voldoende beantwoord zijn, maar men weet nu dat de grondstellingen zijn: opzettelijk zondigen tegen de spelregels is slechts strafbaar, en waarneming scheidsrechter is onaantastbaar. Welk laatste door den heer Aukema natuurlijk niet voor het forum van de spelers werd geworpen, omdat de heeren Schipper, Oldenburger, Hofman, Prins, v.d. Berg, ten Berge, Vos en al die anderen niet voldoende overmacht zouden kunnen uitoefenen. Dat is volkomen buitengesloten, maar je kunt tenslotte op de waarheid niet genoeg hameren. Ik kan vanzelfsprekend moeilijk hier alle vragen de revue laten passeeren, maar dat ze nut hebben gehad werd wel heel duidelijk gedemonstreerd door het „geval”-Rabbelier, die een vraag kreeg te beantwoorden, waarover de vragensteller even te voren een uiteenzetting had gegeven. Een „makkie” dus, maar ik zag er toch in gedemonstreerd het nut van den avond: er wordt onderwezen, geleerd en.... onthouden. Niet allen hebben een tien gehaald, maar zij die poedelden zij tot troost gewezen op de woorden van den Italiaanschen geleerde Buonarotti: hij wint veel, die uit zijn verlies leert. De avond is dus uitstekend geslaagd en vraagt naar opvolgers. Waarbij zij die zich hebben onderworpen aan de vragen, nu moeten denken aan prof. Graf's woorden: „Wie niet toepast wat hij geleerd heeft, is op den slechten weg”.   

K.