Een hoed-met-afwatering...

Het moet me van het hart: Dat het waarlijk geen ongevaarlijke opdracht is om juist voor vrouwelijk-Velocitas een wedstrijd bij te wonen indien de groen-witten met 1-0 voor zijn komen te staan. Dan is de kans niet gering, dat een overigens zeer charmante knie je lever zwaar op de proef stelt, dan wel een breed, maar vooral enthousiast uitgevoerd arm-gebaar je denkvermogen tracht te desorganiseren.

Ik heb zo'n stil vermoeden, dat mijn vriend Piet – U kent hem natuurlijk nog wel – daarom alleen zijn "Stetson" heeft thuisgelaten en doen vervangen door een hoed-met-afwatering. Hoe ter wereld echter de oren te beschermen tegen datgene, wat uit lieflijke mondjes aan geluid te voorschijn komt, is een opgave, waaraan denkers hun tijd maar eens moeten besteden. Laten zij daarbij niet komen met watjes of iets dergelijks, want zulk een middel is bij voorbaat reeds af te wijzen. Daar lacht vrouwelijk-Velocitas alleen wat om..

Enfin, ik behoefde niet naar het ziekenhuis om me te laten bijwerken en zit me nu af te vragen waarom dit gezelschap niet in de rust toegelaten is tot de kleedkamers, want ik vermoed, dat er dan, alleen reeds om een rustige levensavond te hebben, door de jongelui binnen de witte lijnen wat levendiger zou zijn gespeeld. Nu is de wedstrijd er één geworden, welke aanbevolen kan worden aan lijders aan slapeloosheid, want wie daarvan nog niet genezen is na Velocitas – Emmen bijgewoond te hebben, is ongeneeslijk. Zelfs Gerhard de Vries – nog steeds zonder zijn tweelingbroeder Frans, die gewond ter neder legt – was bleek, hetgeen ik werkelijk heb toegeschreven aan slaap.

Enfin, toen op zeker ogenblik de banken achter mij schenen te schudden door een aardbeving, bleek "Slaivie" gracieuselijk de bal te hebben doorgegeven aan Groenier, die zowaar niet met zijn armen zwaaide en werkelijk inschoot… En de kroesharige Top uit Emmen, die zich warm geschreeuwd had en zijn jongens adviseerde te "sjouwen" – ze zijn toch warempel geen Marathonlopers – boog ten teken van overgave zijn hoofd. Zijn buurman, blauw aangelopen door medeleven, werd merkwaardig kalm. Velocitas had gewonnen, Emmen verloren. En waar niet de middelen maar het resultaat alleen telt, trok de Velocitasschare voldaan – heet dat niet zo? – huiswaarts.

K.